Rozdział siódmy

Kiedy weszliśmy zobaczyłam zwykłą restauracje, można było nawet nazwać ją dużym barem. Szczerze mówiąc oczekiwałam innego wnętrza, przecież to One Direction, a oni mają kasy jak lodu na dodatek nie spodziewałam się, że jedzą w takich miejscach.... Raczej wyobrażałam sobie piękną sale z mnóstwem kelnerów, wszystkich elegancko ubranych i dania kosztujące 1/4 pensji mojej mamy.

• Rid no chodź ! - zawołał do mnie Niall, który już siedział przy jednym z największych stolików.

Nic nie odpowiedziałam, tylko się uśmiechnęłam i podeszłam do chłopaka który nie mógł wysiedzieć na miejscu. Po chwili dostaliśmy menu i dołączyła do nas reszta. Siedziałam obok blondynka, po drugiej stronie Nialla był Zayn, na wprost mnie usiadł Loczek, a koło niego Liam z Dan i Lou. Zamówiłam tylko frytki, jak zwykle nie byłam głodna, a poza tym jadłam półtorej godziny temu śniadanie. Mojego sąsiada oczywiście zdziwiło to, że tylko to wzięłam, bo w porównaniu do niego mój talerz był 1/3 tego co on zamówił.

• To.. ten... Rid ile masz lat?
• Nie pyta się kobiety o wiek głąbie ! - Danielle rzuciła w mulata frytką na co wszyscy się zaśmialiśmy, wszyscy oprócz Harrego.
• Szesnaście.
• Wow – wymsknęło się Liamowi na co odpowiedziałam pytającym wzrokiem.
• Zdziwiłem się, że rodzice Ci pozwolili przyjechać tu samej na miesiąc.

Chłopak poczuł moje zmieszanie i zaczął rozmawiać na jakiś temat z Niallem. „Rodzice pozwolili Ci tu samej przyjechać” te słowa dudniły mi ciągle w głowie. Pierwszy raz od dłuższego czasu zabrakło mi taty, czemu to musiało mnie spotkać?! Straciłam dwie osoby, najukochańsze mi osoby. Jedna to nieszczęście, a co dopiero dwie, a mam dopiero 16 lat... co będzie potem?! Kogo mogę jeszcze stracie?! Łza spłynęła mi po policzku lecz szybko ją wytarłam, żeby nikt jej nie zauważył. Nie udało mi się to, ponieważ Harry ciągle mi się z zaciekawieniem przyglądał.

• Ja.... chyba... - szczerze mówiąc zaczęłam mówić to, w ogóle tego nie planując i jak zwykle nie wiedziałam jak dokończyć, po prostu myślałam i nagle mi się wymsknęło... ale to chyba już czas...- muszę już iść.
• Dlaczego? Zostań jeszcze ! - zbulwersował się Louis.
• Przepraszam, muszę już iść... Było naprawdę miło... Cześć – wszystkich chyba zdziwiła moja nagła decyzja, nawet nie pożegnali się ze mną, a może ich nie słyszałam... Byłam zbyt pogrążona w moich myślach.

*Z perspektywy Harrego*

Poszła. Możliwe, że jej już nigdy nie zobaczę. Chwila. Co ja mówię?! Przecież ja jej nie znam, a ona nie zna mnie. To może być jedyna szansa.

*Z perspektywy Zayna*

Jest nawet fajna, ale dziwna trochę. Ciekawe czemu sobie już poszła... Może coś palnęliśmy. A ten idiota co robi?!

• Harry ?
• Niech idzie, nareszcie coś zaczął robić – odezwała się Dan.
• O co Ci chodzi?
• Przecież gapił się na nią cały czas więc to znaczy.... że....?
• Mu się nudziło? - zapytał Niall.
• Boże z kim ja się przyjaźnie.. przypomnijcie mi za co was kocham...
• Bo jesteśmy słodcy, seksowni i inteligentni? - zapytał Zayn z zadziornym uśmiechem.
• Z tym ostatnim to bym się nie zgodziła... On się w niej zakochał... przecież widać to na kilometr...

*Z perspektywy Harrego*

No zajebiście nigdzie jej nie ma...

• Przepraszam, widziałyście może dziewczynę: niska, brązowe, długie włosy, zielone oczy, prześliczna?
• O mój boże to Harry Styles AAAAAAAAA !
• Błagam was powiedźcie mi a dam wam bilety na koncert.
• Pobiegła w stronę parku – odpowiedziała jedna.
• Dziękuję – krzyknąłem im biegnąc.
• A nasze bilety?! - Nie odpowiedziałam... może to było niegrzeczne i je zabolało, ale Rid była w tej chwili najważniejsza. Co ja mówię?! Ja jej przecież nie znam...

Wbiegłem do parku. Sporo ludzi się tu kręci ale pewni nikt na nią nie zwrócił uwagi. Może poszła na polankę? Nie zaszkodzi sprawdzić... Idąc zobaczyłem.....

Jest siódmy rozdział straaaasznie się z nim męczyłam szczerze powiedziawszy.

Komentujcie to dla mnie bardzo ważne <3

Przypominam o pytaniu postaci ASK

Love u all !

Ridley <3